หากจะกล่าวถึงเมืองเรณูนคร จังหวัดนครพนม เราทุกคนมักจะนึกถึงพระธาตุเรณู องค์พระธาตุที่ได้จำลองมาจากพระธาตุพนมองค์เดิม และมีความโดดเด่น คือ องค์พระธาตุประดับตกแต่งด้วยลวดลายสีชมพู โดยก่อสร้างในปี พ.ศ. 2461 และกลุ่มชาติพันธุ์ผู้ไท(ภูไท) ที่อาศัยอยู่ในดินแดนนี้ โดยกลุ่มชาติพันธุ์ผู้ไทแห่งเมืองเรณูนครดำรงชีวิตความเป็นอยู่มีอัตลักษณ์ทั้งบ้านเรือน การแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีน้ำเงินขลิบแดง การละเล่นฟ้อนรำผู้ไท ประเพณีชนช้างหรือขี่ช้างชนเมือง (ดื่มเหล้าอุเรณูนคร)
 

      มหาวิทยาลัยนครพนมได้มองเห็นทุนทางวัฒนธรรมของเมืองเรณูนคร จึงได้นำไปสู่การดำเนิน “โครงการการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากบนฐานทุนทางวัฒนธรรมผู้ไทเรณูนคร จังหวัดนครพนม” โดยระดมเหล่าคณาจารย์จากหลายสาขาวิชามาร่วมเป็นทีมวิจัย เพื่อพัฒนากลไกความร่วมมือของประชาคมวัฒนธรรมผู้ไทเรณูนคร ตลอดจนพัฒนาผู้ประกอบการเชิงวัฒนธรรมผู้ไทเรณูนคร สร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจด้วยผลิตภัณฑ์สินค้าและบริการเชิงวัฒนธรรม
 

    การลงพื้นที่ของโครงการบริหารชุดโครงการฯ ได้พบกับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเทศบาลตำบลเรณูนคร โดยท่านนายกเทศมนตรีและคณะให้การต้อนรับด้วยการบายศรีสู่ขวัญแบบชาวผู้ไท การฟ้อนบายศรีสู่ขวัญ การรำผู้ไท ตลอดจนประเพณีชนช้าง อันแสดงให้เห็นถึงภาคีเครือข่ายระดับท้องถิ่นที่เข้มแข็งของการทำงานพัฒนาพื้นที่ด้วยทุนทางวัฒนธรรมในครั้งนี้

    การลงพื้นที่ได้พบกับกลุ่มผู้ประกอบการ ทั้ง ร้านข้าวปุ้น ผู้ผลิตอุ เครื่องดื่มพื้นถิ่นอัตลักษณ์ของชาวเรณู ผู้ประกอบการตัดเย็บและจำหน่ายเสื้อผ้าผู้ไท ที่พร้อมร่วมพัฒนาสินค้าทางวัฒนธรรมและพร้อมยกระดับการประกอบการ ตลอดจนการสร้างนวัตกรร่วมกันกับทีมวิจัย
    
    จากการมาเยือนเมืองเรณูนคร คงอาจกล่าวได้ว่า จากบทเพลงหนาวลมที่เรณูของศรคีรี ศรีประจวบที่โด่งดังมากว่าห้าสิบปี คงไม่ได้เกินจริงที่จะกล่าวว่า “เรณูนคร ถิ่นนี้ช่างมีมนต์ขลัง” และเราคงจะต้องได้กลับมาเยี่ยมเยือนเมืองเรณูนครอีกครั้ง